-
1 zaprzestać
глаг.• переставать• прекратить• прекращать• прерывать* * *zaprzesta|ć\zaprzestaćnę, \zaprzestaćnie, \zaprzestaćń сов. прекратить (что-л. делать);\zaprzestać śpiewać прекратить пение, перестать петь; \zaprzestać pracy прекратить работу
+ zaniechać* * *zaprzestanę, zaprzestanie, zaprzestań сов.прекрати́ть (что-л. делать)zaprzestać śpiewać — прекрати́ть пе́ние, переста́ть петь
zaprzestać pracy — прекрати́ть рабо́ту
Syn:
См. также в других словарях:
czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
